Wiersz z cyklu Ślady po kawie. Czytaj więcej.
źrenice
wycie psa za oknem wsiąka w szarość pejzażu
farba wylana na gradient nieba ścieka
w druty anten spalone nocą drzewa
wysokie płoty wokół ogrodów
grafitowym rysikiem rysuję twoją postać
gdy stoisz wśród domów a świt maluje światłem cienie
zamykasz powieki chroniąc noc szerokich źrenic
odbite spojrzenie głodnych oczu
myśli uwięzione w zdaniu zapisanym wilgocią poranków
i czystość mgły mieszam pędzlem dodając
pigment i pieprz i sól
i toczy się czerwona kropla oleju przez dni tygodnia
kreśli głęboki ślad w duszy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz